Herontdekking van het universele antibiotica
Zilver is één van de meest universele antibiotica. wanneer het wordt gebruikt in de colloïdale vorm, is het voor alle praktische toepassingen non-toxisch! Zilver heeft bewezen voor honderden soorten infecties te kunnen worden gebruikt. Hoewel het exacte proces van de antibacteriële (en anti-virale, vert.) werking van zilver onbekend is, is de meest geaccepteerde theorie dat zilver het specifieke enzym, dat door veel soorten van bacteriën, vira en schimmels wordt gebruikt voor hun stofwisseling, onwerkzaam wordt gemaakt. Voor 1938 werd colloïdaal zilver beschouwt als één van de belangrijkste antibiotica. Toentertijd beschouwde men het als een behoorlijk technisch geavanceerd geneesmiddel, maar vergeleken bij de hedendaagse colloïdale zilveroplossingen, was het technisch inferieur. In het begin van deze eeuw bereikte de zilverdeeltjes nooit het therapeutisch optimale ultra-microscopische formaat.
Niettemin publiceerde het prestigieuze medische tijdschrift ” the Lancet ” in 1914 de resultaten van wetenschappelijke studies over het succesvolle gebruik van colloïdaal zilver. Gedurende een periode werd het gebruik van zilver als geneesmiddel minder populair. Één van de redenen was “Argyria”, een huidverkleuring die het resultaat is van honderden keren innemen of injecteren van zilver in grote doses, welke een ongevaarlijke maar zichtbare verkleuring oplevert.
De “come back” van zilver begon in de zeventiger jaren. De overleden Dr. Carl Moyer, voorzitter van het departement chirurgie, van de universiteit van Washington, ontving een subsidie om betere behandelingen te ontwikkelen voor slachtoffers van brandwonden. Dr. Margraf, het hoofd van de afdeling biochemie werkte met Dr. Moyer en andere chirurgen samen om een antisepticum te vinden dat sterk genoeg en voldoende veilig zou zijn om over grote delen van het lichaam te worden toegepast. Dr. Margraf onderzocht 22 antiseptische middelen, maar vond steeds grote nadelen.” Kwik bijvoorbeeld is een uitstekend antisepticum maar het is giftig”, aldus zijn commentaar.
” Populaire antiseptica kunnen alleen over kleine delen van de huid worden gebruikt”. Verder kunnen micro-organismen resistent worden voor antibiotica, waardoor een zeer gevaarlijke superinfectie kan ontstaan. ” Deze middelen zijn ook ineffectief tegen een aantal schadelijke bacteria , inclusief de grootste “killer” bij brandwonden, een groen blauwe bacterie Pseudomonas aeruginosa. Deze verschijnt bijna altijd bij brandwonden en geeft een gif af”.
Bij de bestudering van medische literatuur vond Dr. Margraf verschillende referenties aan zilver. Het werd beschreven als een catalyst welke de enzymen inactief maakt die het de microorganisme nodig heeft om te “ademen”. Als gevolg hiervan sterven ze af. Daarom besloot Dr. Margraf gebruik te maken van Argentum Nitricum (zilvernitraat) Geconcentreerd zilvernitraat was corrosief en pijnlijk. Daarom verdunde hij het tot een 5 {7fc688d25220b2e638a4281d1cda3cd8470b45467823cfc7b63dd7dcefd13ab3} oplossing en ontdekte dat het de Pseudomoas aeruginosa bacterie doodde en de wonden toestond te genezen. Littekens verschenen niet. Zilvernitraat was echter verre van ideaal. Het verstoorde de balans van de lichaamszouten, het was dik en lastig in gebruik en tastte alles aan waarmee het in aanraking kwam. Dr. Margraf zocht naar andere zilverpreparaten. Als gevolg van deze inspanningen werden honderden belangrijke nieuwe medische toepassingen van zilver (her)ontdekt. Medische rapporten uit het begin van de eeuw demonstreerden dat een op de juiste wijze geprepareerde colloïdale zilveroplossing de enige toepassing was die niet werd gestapeld onder de huid, hoe vaak deze ook werd toegepast. Toch waren er ook sceptici. Sommige van de negatieve reacties die ten aanzien van colloïdaal zilver werden gevonden , waren het gevolg van de premature levering van verkeerd geproduceerde en onstabiele colloïden….
Kort nadat de definitieve erkenning van de colloïdale natuur van de belangrijke lichaamsvochten was vastgesteld, werd men zich ook bewust van de geweldige mogelijkheden van de toepassingen van colloïdale oplossingen… Een aantal colloïdale substanties kwamen op de markt in Amerika en elders. Spoedig ontdekte men dat de meeste preparaten snel hun waarde verloren; sommige waren zo onstabiel, dat ze geen actieve colloïden bevatten op het moment dat ze werden gebruikt.
N.R. Thompson stelde vast dat, ” Oligodynamisch zilver is voor primitieve levensvormen even giftig als de krachtigste chemische desinfectans en dit gekoppeld aan het feit dat het relatief onschadelijk is voor zoogdieren, geeft het een grote potentie als desinfectans”.
Laboratoriumtesten met colloïdaal zilver wijzen uit dat destructieve bacteria, vira en schimmels binnen enkele minuten gedood worden, wanneer ze er mee in contact komen.
Larry C. Ford, MD van de afdeling gynaecologie, UCLA School of Medicine, rapporteerde in een brief van 1 november 1988: “Ik testte de zilveroplossingen, waarbij ik gebruik maakte van de gebruikelijke antimicrobentesten voor desinfectiemiddelen. De zilveroplossingen waren antibacterieel bij concentraties van 1000.000 (één miljoen) organismen per ml. Streptococcus Pyogenes, Staphylococcus Aureus, Neisseria Gonorrhea, Garnerella Vaginalis, Salmonella Typhi en andere ziekteverwekkers voor de darm, maar ook voor schimmels zoals Candida Albicans, Candida Globata en M. Furfur”.
Jim Powell rapporteerde in een artikel van ” Science Digest” in maart 1978 met de titel, “Our Mightiest Germ Fighter”; ” Dankzij het baanbrekende onderzoek, blijkt zilver uit te groeien tot een wonder van de hedendaagse geneeskunde. Een antibioticum doodt misschien een half dozijn verschillende ziekteverwekkers, maar zilver doodt er ongeveer 650!
Immuniteit tegen zilver wordt door de ziekteverwekkers niet opgebouwd. Bovendien is zilver in deze vorm voor de mens niet giftig”. Dr. Harry Margraf uit St Louis concludeerde; “Zilver is het beste ‘all round’ antibioticum dat we kennen”.
Er ligt een prachtige toekomst voor colloïdaal zilver in het verschiet. Met de huidige technologische vooruitgang kunnen we hopelijk de vergissingen van het verleden vermijden en ons voordeel doen met haar brede toepassingsmogelijkheden bij de voorkoming en bestrijding van infectieziekten.
HET GEBRUIK IN ONZE TIJD
Hoewel er reeds sinds 100 jaar rapporten zijn over het gebruik van colloïdaal zilver, is onderzoek naar het huidige gebruik beperkt. Dankzij steeds meer artsen, tandartsen, dierenartsen, voedingsdeskundigen en tevreden gebruikers stapelt de informatie omtrent het gebruik in onze tijd zich op.
Deze informatie bewijst geenszins dat colloïdaal zilver infectieziekten geneest en deze claim zou niet gemaakt mogen worden door welke producent van enige reputatie dan ook. Wel is het bewezen dat colloïdaal zilver een geweldige antimicrobische kracht bezit; de geschiedenis van veilig en succesvol gebruik van colloïdaal zilver is uitgebreid en het aantal van de huidige gezondheidswerkers en individuen die er met goed resultaat gebruik van maakt om de duur en de ernst van infectieziekten te bestrijden groeit exponentieel.
De volgende tabel geeft een lijst van sommige , maar lang niet alle moderne toepassingen. (Opmerking: Colloïdaal zilver kan ook worden toegepast voor infectieziekten bij (huis)dieren zoals katten, honden, vogels en paarden). De hoeveelheid en methode van gebruik hangt natuurlijk af van de lokatie en de ernst van aandoening.
Toepassingen van colloïdaal zilver, Systematische interne infecties en Locale externe infecties griep / koorts ogen & oren herpes keelpijn hepatitis ontstekingen van het gebit epstein -barr neus en sinussen bronchitis huiduitslag pneumonie snij en brandwonden, beten schimmelinfecties vaginaal schimmelinfectie voet, lies
Het lichaam kan sterk reageren op Colloïdaal Zilver. Wanneer virussen, bacteriën en schimmels geëlimineerd worden, kunnen er gifstoffen vrijkomen. De lever en de nieren moeten hard werken om het lichaam te reinigen van al deze afvalstoffen. Als de lever en nieren in een slechte conditie verkeren bijvoorbeeld door ziekte of een verminderde weerstand, kan men zich moe, sloom of grieperig voelen. Dit noemt men de “Herxheimer reactie”. Deze reactie is niet schadelijk , maar draagt bij tot herstel. Men kan de “Herxheimer reactie” voor 95 {7fc688d25220b2e638a4281d1cda3cd8470b45467823cfc7b63dd7dcefd13ab3} verkorten door Molybdeen, een afvoermiddel en / of veel water te gebruiken.
Gebruik
Colloïdaal Zilver kan worden gebruikt als antiseptische gorgeldrank, als oog-, neus- en oordruppels. Het kan verdund als vaginale-, en darmspoeling worden gebruikt. Het mag direct worden toegepast bij snij- en schaafwonden en op open wonden, ter behandeling van wratten en eczeem en als gezichtsspoeling bij acné en andere huidirritaties. Tijdens of na de zwangerschap kan men baat hebben bij het gebruik van Colloïdaal zilver. Het kan ook gebruikt worden voor dieren als natuurlijk alternatief voor antibiotica, tegen schimmels, virussen, bacteriën en parasieten.